عشق:الیاس امیرحسنی

امروز می نویسم شعری که جاودانی است
دروصف آن گلی که خورشید آسمانی است
مجذوب   خود   نموده  قلب فسرده ام را
آنکه تشعشعاتش در رنگین  کمانی  است
درقلب من نموده روشن چرا غ   خود   را
موسای کوه طورم  آواش  لن ترانی است
هرشب به یادرویش چشمم به آسمان هاست
یاد حبیب بودن موجش کهکشانی است
هرچند پیر وزارم وقتی سخن از عشق است
قلبم چو کوه  تفتان در آتشفشانی است
گر  یاد  ما نمودی  روزی  و  یا  زمانی
گو باد تا رساند تاخیرت از جوانی است
الیاس دیدمت من از عشق می نگاری
بنویس ای عزیزم این عشق زندگانی است