بنده که سال های آخر عمر معلمی ام را سپری می کنم ،در عمر آموزشی خود معلمان بسیاری رادیده ام .وقتی سخن از معلم می گوییم مقصودمان بیشتر معلمان ابتدایی و دبیرستان است وگرنه استادان گرانقدر دانشگاه که دریایی از معرفت و دانشند و یادشان یاد آور عزت و عظمت و انسانیت است .
بگذریم .بنده در دوران ابتدایی و راهنمایی معلّمی جلیل القدر داشتم به نام آقای کاوه -استاد حاج ابراهیم کاوه -فکر می کنم به حج مشرّف شده باشند .ایشان با خطّ زیبای خود در مناسبات مختلف مقاله می نوشتند و مرا فرامی خواندند و نحوه ی قرائتش را آموزش می دادند و من در صبحگاه یا هنگام مراسم آن مقاله را می خواندم . انسانی صبور ،آرام ،باوقارو خوش خط و خوش کلام .
تاثیر این استاد عزیز در من تا بدان جا بود که سعی می کردم مثل ایشان لباس و کفش بپوشم ورفتار ایشان را تقلید کنم . از ایشان خاطرات فراوان دارم و در جایش ان شا ءالله خواهم نوشت .می توانم گفت با احترام به تمام معلمان دیگرم استاد ابراهیم کاوه بهترین معلم من بود .
خداوند ایشان را همواره سلامت بدارد و عزّت دنیا و آخرت بدیشان ببخشد .