مرثیه ای در سوگ معلم عزیزم:الیاس امیرحسنی

بسم الله الرحمن الرحیم
تقدیم به روح پر فتوح معلم عزیزم مرحوم حاجیه خانم دکتر فاطمه یاوری رضوان الله تعالی علیها
شنیده ام که رفته ای
به دورها و دورها
معلم عزیز من
ببین تو شوق و شورها

دوباره مهرماه شد
ولی تو نیستی چرا
سفر به خیر رفته ای
به نزد حضرت خدا

من و تمام بچه ها
که درس خوانده ی توایم
همه همه همه همه
همه بچه ی توایم

غروب تو غروب نیست
توخود چراغ دانشی
تو زنده ای نمرده ای
به هر کلام و خوانشی

به یاد مانده درستان
کلام پر وضوحتان
بهشت جایگاهتان
همیشه شاد روحتان

نمی دانم از کجا شروع کنم
اما نه بگذار از اینجا شروع کنم : هو معکم اینما کنتم هر کجا که باشید خدا باشماست .
تنها همین جمله ،تنها همین آیه برای سعادتمندی تمام زندگی های بشری کافی است .اگر همه ما به این آیه عمل کنیم و هر لحظه و هرآن درحضور خدا باشیم دیگر از چه چیزی خواهیم ترسید .دیگر چگونه در محضر او گناه خواهیم کرد .
کاش دفتر املاهای کلاس چهارم و پنجمم را نگاه داشته بودم تا جملات قصار و سخنان ناب بزرگانی را که مرحوم حاجیه خانم دکتر فاطمه یاوری رحمه الله تعالی علیهادر پایان املاهایم برایم نوشته بودند را برایتان بخوانم .
هرکدام از آن جمله ها می توانست پایه های یک زندگی سعادتمندانه وپراز صفا و انسانیت را بنیان گذارد .
جمله ی دیگر انی لا اری الموت الا السعاده ولا حیاه مع الظالمین الا برما بود
سخنی از مولای آزادگان که گفت اگر دین ندارید آزادمردباشید.
وجمله ی دیگر ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه و بسیاری دیگر از جمله های زندگی ساز که اکنون در خاطرم نمانده است .من نیز آموخته بودم که درپایان املاهای شاگردانم بنویسم .
هرچند همواره به یاد این استاد عزیز و ادیب دانشمند بودم اما از سال ۶۱ به بعد سعادت دیدارشان نصیبم نشد و هزاران افسوس که اینک در سالگرد کوچشان ازاین جهان فانی در مراسم بزرگداشتشان شرکت نموده ام و به نمایندگی از همه ی دانش آموزانشان به خانواده های محترم ومعزز یاوری و مجتهدی تسلیت می گویم و خاطر نشان می کنم که یاد و خاطره ی این معلم بزرگ و استاد ارجمند همیشه جاودان خواهد بود و ما هیچگاه فرامو ششان نخواهیم کرد.
برای من سخن گفتن در برابر فرهیختگان ساوجی که اکثرشان استادانم نیز بوده اند بسیار سخت است اما نکته ای را خطاب به دانش آموزان و دانشجویان وشاگردان استادم وهمه بگویم :هرچند که شما احترام کردید و مشکی پوشیدید ودر سوگ این بانوی فرهیخته اشکتان جاری شد اما همه ی معلم ها سعادت جامعه ی انسانی و سلامتی وشادی شاگردانشان را می خواهند .پس مبادا زیاد غمگین بمانید که آنان دلشان چنین نمی خواهد .
والسلام و علیکم ورحمه الله و برکاه

الیاس امیرحسنی شاگرد کوچک شما